Πυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα πάνω από τη Γαλλία, καθώς η χώρα αντιμετωπίζει πολιτική και δημοσιονομική παράλυση. Παρά τη δραματική κατάσταση, η Capital Economics εκτιμά ότι δεν θα επαναληφθεί η κρίση της Ευρωζώνης του 2012. Αν και το Παρίσι κινδυνεύει με παρατεταμένη αστάθεια, δεν απειλείται με «σπιράλ θανάτου» όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία, ούτε δημιουργεί συνθήκες για μετάδοση της κρίσης σε όλη τη νομισματική ένωση. Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Capital Economics, Neil Shearing, σημειώνει ότι «αυτό που ξεκίνησε ως πολιτική κρίση κινδυνεύει να εξελιχθεί σε φάρσα». Μόλις μία εβδομάδα μετά την παραίτησή του, ο Σεπαστιέν Λεκόρνι επανεμφανίζεται ως τέταρτος πρωθυπουργός μέσα σε έναν χρόνο, γεγονός που αποδεικνύει πόσο δύσκολο είναι να περάσουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις με ένα κοινοβούλιο χωρίς πλειοψηφία. Οι πιθανότητες πρόωρων εκλογών αυξάνονται, αλλά οι αναλυτές εκτιμούν ότι ούτε αυτές θα λύσουν τον γόρδιο δεσμό. Οι αγορές, από την άλλη, κοιτούν ήδη προς το 2027, όταν αναμένεται η επόμενη προεδρική αναμέτρηση, με την Μαρίν Λεπέν και το Rassemblement National να προηγούνται σταθερά στις δημοσκοπήσεις. Η Capital Economics απορρίπτει τις συγκρίσεις με την κρίση χρέους του 2010-2015, τονίζοντας ότι η Γαλλία δεν αντιμετωπίζει πλέον τον κίνδυνο του «doom loop» — της αλυσιδωτής αντίδρασης μεταξύ τραπεζών και κρατικού χρέους που έπληξε τότε τις χώρες του Νότου. Τα γαλλικά κρατικά ομόλογα αντιστοιχούν μόλις στο 2% των συνολικών περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών, γεγονός που περιορίζει τον κίνδυνο μετάδοσης. Επιπλέον, οι επιχειρηματικοί δανεισμοί στη Γαλλία έχουν δει τα επιτόκιά τους να μειώνονται, παρότι το κόστος δανεισμού του Δημοσίου αυξήθηκε, κάτι που δείχνει ότι η πραγματική οικονομία δεν «μολύνεται» από την πολιτική αστάθεια. Η σύγκριση με την Ελλάδα ή άλλες χώρες της δεκαετίας του 2010 είναι παραπλανητική, καθώς οι χώρες αυτές υπέφεραν από δίδυμα ελλείμματα, ενώ η Γαλλία έχει πρόβλημα δημοσιονομικό, όχι εξωτερικό. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού κινείται γύρω στο 5% του ΑΕΠ, αλλά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι σχεδόν ισορροπημένο. Το πραγματικό πρόβλημα, σύμφωνα με τον Shearing, είναι η αναιμική ανάπτυξη, καθώς η γαλλική οικονομία αναπτύσσεται μόλις κατά 1% ετησίως, πολύ κάτω από τα προ κρίσης επίπεδα του ευρωπαϊκού Νότου. Η χαμηλή ανάπτυξη δυσκολεύει τη δημοσιονομική εξίσωση, αλλά δεν απαιτεί «πόνο» στον ιδιωτικό τομέα ή εσωτερική προσαρμογή τύπου 2012. Η Capital Economics προειδοποιεί ότι η παράλυση του πολιτικού συστήματος και η απροθυμία για δημοσιονομική πειθαρχία δημιουργούν «τοξικό μείγμα» για τις αγορές. Όσο το Παρίσι καθυστερεί να παρουσιάσει αξιόπιστο σχέδιο σταθεροποίησης, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος μιας πιο απότομης προσαρμογής υπό την πίεση των ομολόγων. Η εταιρεία αναμένει ότι το spread μεταξύ γαλλικών και γερμανικών ομολόγων θα συνεχίσει να διευρύνεται, καθώς οι επενδυτές γίνονται ολοένα πιο επιφυλακτικοί για τις προοπτικές της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει ο Shearing, «αυτό δεν είναι το 2012»: η ΕΚΤ διαθέτει σήμερα πολύ πιο ισχυρό οπλοστάσιο για να αποτρέψει τη μετάδοση κρίσης και οι συνθήκες του «περιφερειακού σοκ» δεν επαναλαμβάνονται στον πυρήνα της ευρωζώνης.